Trijntje Oosterhuis is een van de gastartiesten van de Bridge to Liberation Experience 2018 die de emoties van het verhaal met haar eigen muziek gaat overbrengen. Als ambassadeur van Unicef weet ze heel goed waar ze voor staat: openheid en verbondenheid. De dochter van theoloog Huub Oosterhuis kan zó op de kansel met haar pleidooi voor nieuwsgierigheid naar elkaar.
Interview: Nicole Beaujean
“Zingen en muziek maken zijn verbindend. Het is een kleine moeite voor zóveel effect. Vanuit mijn vakgebied beschik ik over de mogelijkheden om de vluchtelingenproblematiek onder de aandacht te brengen. Muziek raakt bij heel veel mensen een snaar, of je nu in vrijheid of in oorlog leeft.
Een deel van mijn repertoire leent zich heel goed voor begeleiding door een groot orkest. Zo werkte ik voor mijn cd ‘Burt Bacharach Live’ samen met het Metropole Orkest. Ik verheug me op de bijzondere avond bij de John Frostbrug, op het drijvende podium in de Rijn.
Samen met de organisatie en de orkestleider buigen we ons nu over de muzikale keuzes voor de Bridge to Liberation Experience. Iedereen die mijn huidige repertoire kent, mag verwachten dat er iets Nederlandstaligs bij zit. Meer verklap ik lekker niet; dat houd ik nog even onder de pet. Het wordt in elk geval weer een gemêleerd programma en een afwisselende mix van klassieke en moderne muziek.”
“Muziek raakt bij heel veel mensen een snaar, of je nu in vrijheid of in oorlog leeft”
#ikstavoor
“Mijn persoonlijke associatie met vrijheid is mijn muzikale, creatieve vrijheid. Ik ben eigen baas, wat als voordeel heeft dat je je eigen creatieve pad kunt volgen. Daardoor doe je super veel inspiratie op in je leven. Als een vlinder kan ik door mijn eigen carrière heen fladderen en met vallen en opstaan telkens opnieuw geïnspireerd raken. Dat is zo’n groot goed en geeft een onbetaalbaar gevoel van vrijheid.
Verder sta ik voor connectie, verbinding tussen partijen. Als ambassadeur voor Unicef zet ik me daar al sinds 2004 voor in. Bij Unicef gaat het hek om de veiligheid van kinderen heen, wat ontzettend belangrijk is, want zij zijn onze toekomst.
De normen en waarden van openheid en connectie geef ik graag door aan mijn eigen kinderen. Maar dan natuurlijk wel op een manier dat ze er ook wat mee kunnen; je kunt een kind niet verwijten dat hij de realiteit vanuit een heel ander decor bekijkt. Zo gaan wij deze vakantie naar Lesbos, waar we ook een ‘Movement On The Ground’-project in een vluchtelingenkamp bezoeken. We gaan voor die mensen optreden en dan nemen we de kinderen (14, 12, 10 en 2 jaar, red.) ook mee. Dat willen we zeker niet bij ze weghouden. Ik zeg niet dat ze er van alles mee moeten, maar ik wil het ze wel laten zien.”
Nacht van de Vluchteling
“Ik realiseer me heel goed dat het niet vanzelfsprekend is om in vrijheid te leven. Mijn vader (theoloog/dichter Huub Oosterhuis, red.) wordt binnenkort 85. Hij kent nog veel verhalen en heeft nog steeds veel heftigs op zijn netvlies uit de oorlogsperiode. Dat valt voor ons, en zeker voor onze kinderen, bijna niet te bevatten, omdat dat hier alweer zo lang geleden is. Maar in grote delen van de wereld is het helaas nog steeds actueel.
Mijn vader heeft een heel mooi lied geschreven voor asielzoekers, dat ik tijdens de Nacht van de Vluchteling heb gezongen. Waar dat kan, probeer ik me in te zetten voor mensen in oorlogsgebieden; als ambassadeur van Unicef in het bijzonder voor kinderen. Het is zo heftig om op jonge leeftijd, als de wereld aan je voeten zou moeten liggen, vluchteling te zijn en weinig perspectief te hebben.”
Medemens
“In onze eigen familie vallen geen directe slachtoffers te betreuren, maar mijn vader is nog van de generatie die de tweede wereldoorlog van dichtbij heeft meegemaakt. Hij heeft met eigen ogen vriendjes uit de straat weggevoerd zien worden.
Via hem ken ik de verhalen en de trauma’s; hij heeft er in zijn levenswerk een thema van gemaakt en er vanuit theologische invalshoek veel over geschreven. Daarin appelleert hij aan een collectieve verantwoordelijkheid voor je medemens, een oproep om alert te blijven op elkaar. Loop niet weg voor de problemen, maar blijf voor je medemens opkomen. En sluit je ogen niet voor de actualiteit, voor de geschiedenis die zich op een andere manier herhaalt.
Je moet altijd bij de categorie mensen willen horen die daar niet voor wegloopt en er juist iets aan wil doen. We zijn allemaal heel kwetsbaar; het kan iedereen overkomen. Wij leven hier in vrijheid, maar je zult maar in een land geboren zijn waar dat niet zo is. Zo simpel is het.”
Wereldwijs
“Als je als kind oorlog hebt meegemaakt, vergeet je dat nooit meer; het verandert je perspectief voorgoed. Natuurlijk horen wij dit soort verhalen niet meer elke dag, maar ik leer er nog steeds van. Daardoor ben ik opgegroeid met een moreel besef waar ik dankbaar voor ben, want het maakt me wereldwijs. Het maakt dat ik als een veel minder naïef mens door het leven ga, alsof alles maar vanzelfsprekend is.
Waar oorlog en vrijheid de levensthema’s van mijn vader zijn, kies ik voor de thema’s moederschap en mijn passie voor zingen. Ik vind het heerlijk om mijn hart en ziel in de muziek te kunnen leggen. Het geeft mij veel voldoening om een bekend liedje nieuw leven in te blazen met mijn eigen interpretatie.
Eigenlijk zing ik al mijn hele carrière in het Engels, met uitstapjes naar het Nederlands, maar mijn nieuwste cd bevat mooie beroemde Nederlandse liedjes, van Hazes tot Halsema. Op dit moment werk ik samen met grote Nederlandse artiesten, onder wie Paskal Jacobsen van BLØF, Diggy Dex en Alain Clark, aan een nieuwe Nederlandstalige cd. Zij schrijven mooie liedjes voor mij, maar er gaat geen tekst door mijn vingers zonder een duidelijk statement of idee van mezelf.”
Boerenkool
“Het is heel goed dat alle generaties blijven beseffen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Daarom moet we af en toe terugblikken naar die periode, maar vooral ook kijken naar plekken op de wereld waar dat nog steeds niet zo is. Daarom moeten we die mensen op de kaart blijven zetten.
Met heel kleine, eenvoudige dingen kun je mensen gelukkiger maken. Muziek is daar een onderdeel van, maar je kunt als individu ook heel goed bijdragen.
Vervreemding tussen mensen onderling is funest. Veel mensen reageren vanuit angst: o jee, een asielzoekerscentrum bij mij om de hoek, daar blijf ik maar uit de buurt… Maar ga er nou gewoon eens langs. Kook een pan boerenkool voor de mensen daar. Probeer elkaar een handje te helpen en contact te maken.
Iets kleins kan voor een ander iets heel groots betekenen. Wees nieuwsgierig, ga eens kijken, organiseer een bingo- of bonte avond, help met taal- of yogales. Deel jouw capaciteiten met de mensen om je heen en geef ze het voordeel van de twijfel. Wees niet bang voor elkaar, maar zoek elkaar op. Kijk wat je voor elkaar kunt betekenen en wat je van de ander kunt leren. Je zult versteld staan van wat dat kan opleveren.”
“Wees niet bang voor elkaar, maar zoek elkaar op”