Iedere maand vragen wij Arnhemmers om onze oren en ogen te zijn tijdens evenementen, festivals, exposities en voorstellingen. Sylvia Bruijsten bezocht het Airborne Museum met een gids en deelt haar ervaring in deze blog.
Naar aanleiding van de herdenking rondom ‘De Slag om Arnhem’ op 15 september j.l., besloot ik om ook een bezoek te brengen aan Airborne Museum Hartenstein. Dit om mij verder te verdiepen in wat er toen gebeurd is. Tijdens de Slag om Arnhem was het Airborne Museum het hoofdkwartier van de Engelse luchtmacht en werden er gewonden verzorgd.
De impact die de Slag om Arnhem heeft gehad, wordt direct zichtbaar bij de ingang van het museum. Daar staat namelijk een gedenksteen die geschonken is door Britse en Poolse soldaten. De tekst geeft aan hoe schuldig de soldaten zich voelden over de mislukte slag. Dat ze vonden dat ze, in plaats van dat ze Arnhem bevrijd hadden, ervoor gezorgd hadden dat heel Arnhem in puin lag en er teveel mensen overleden waren. Ik vind het bizar dat ze zich zo voelden, aangezien ze zich juist keihard hadden ingezet voor de vrijheid van Nederland.
Bij binnenkomst schudden we de hand van Hans Wabeke, de gids die ons vandaag zal rondleiden door het museum. We lopen eerst naar een soort klaslokaal waar grote groepen of klassen worden ontvangen. Voor schoolklassen gebruiken ze koffertjes met educatief materiaal. Ieder koffertje representeert een ooggetuige van de oorlog. Vaak was diegene tijdens de oorlog zelf nog maar een kind waardoor de klein(st)e bezoekers zich meer verbonden voelen met het onderwerp.
Hans zat vol interessante feitjes tijdens de rondleiding. Zo zei hij dat veel mensen denken dat de meeste soldaten toentertijd zijn geland per parachute. In werkelijkheid kwam het merendeel aan per vliegtuig. Daarnaast gaf hij over bepaalde voorwerpen extra informatie waardoor de tentoonstelling echt ging leven.
Na de reguliere tentoonstelling gingen we door naar de kelder waar de expositie ‘EGO. Vergeet mij niet’ te zien was. Deze tentoonstelling gaat over de mens in de oorlog. Soldaten waren natuurlijk ook gewoon mensen, ieder met hun eigen verhaal. Ze hadden ouders, broertjes- en/of zusjes en soms zelfs kinderen. Wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt, is het verhaal van de tweelingbroers Thomas en Claude Gronert. Ze waren nog maar 21 jaar. Tijdens een gevecht bij het spoorwegviaduct in Oosterbeek raakte Thomas gewond. Claude probeerde hem te helpen maar werd zelf ook dodelijk geraakt. Nu liggen ze naast elkaar op de oorlogsbegraafplaats in Oosterbeek. Ik heb zelf ook een tweelingzus dus ik kan me ontzettend goed voorstellen dat je die koste wat het kost probeert te redden. Ook al weet je dat je jezelf in gevaar brengt.
Nog een verdieping lager kom je bij de Airborne Experience. Door het levensechte decor lijkt het even of je de oorlog van dichtbij meemaakt. Het landen op de Ginkelse hei, schoten die door de straten klinken en Duitse soldaten die de trap af komen rennen. Je staat er even midden in. Ik was blij met de gedachte dat ik er uit kon stappen wanneer ik wilde en moet er niet aan denken dat je dit dagenlang moet meemaken. Helaas was dit tijdens de oorlog keiharde werkelijkheid.
Voor de rest ga ik niks verklappen. Dat moet je zelf ervaren als je een bezoek brengt aan het Airborne Museum. De rondleiding is mij ontzettend goed bevallen. Wat weet Hans er ontzettend veel van! Op deze manier krijg je net die extra informatie en interessante feitjes te horen die je anders niet zou weten. Dus mocht je een bezoek brengen aan het museum, boek er een rondleiding bij!