Iedere maand vragen wij Arnhemmers om onze oren en ogen te zijn tijdens evenementen, festivals, exposities en voorstellingen. Sylvia Bruijsten bezocht de herdenking rondom de Slag om Arnhem en deelt haar ervaring middels deze blog.
Als Arnhemmer heb je er geen ontkomen aan; de Airborne. Voordat ik mijn intrek in Arnhem had genomen, had ik er werkelijk nog nooit van gehoord. Als inwoner van Arnhem kon dit natuurlijk écht niet. Vorig jaar besloot ik dan ook kennis te maken met de herdenkingsdienst rondom de Slag om Arnhem en de wandeltocht in Oosterbeek. Afgelopen vrijdag ben ik naar de herdenkingsceremonie, de Bridge to Liberation Experience en een voorstelling van ‘Theater na de Brug’ bij het Stadstheater geweest.
Tijdens de Airborne herdenking wordt er stil gestaan bij de Slag om Arnhem tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van 17 tot 26 september 1944 kwamen er duizenden soldaten aan in Arnhem, de meesten geland per parachute, om de Rijnbrug (nu: John Frostbrug) over te nemen van de Duitsers. Helaas waren er teveel tegenslagen en mislukte de missie.
Om terug te denken aan de gesneuvelde soldaten tijdens deze strijd is er ieder jaar een herdenking op het Airborneplein, waar ook het Airbornemonument staat. Voor mij was het de eerste keer dat ik een bezoek bracht aan de herdenking. Ik vond het indrukwekkend om te zien dat er 73 jaar na dato nog steeds zoveel mensen zijn die, net als ik, het belangrijk vinden om stil te staan bij de oorlog. Dat de soldaten die toen voor de vrijheid hebben gevochten niet vergeten worden. En dat we ontzettend gelukkig mogen zijn met de vrijheid die we nu hebben. Dat het ook buiten Arnhem en omstreken leeft, bleek door de grote hoeveelheid Engelse, Duitse en Poolse mannen en vrouwen die naar Arnhem waren gekomen. Het deed me dan ook goed om te horen dat burgemeester Marcouch ook hen in hun eigen taal aansprak.
Na de herdenking was er de ‘Bridge to Liberation Experience’, waar muziek, dans en toneel samenkwamen tot één beleving. Ik had echt geen idee wat ik kon verwachten en hoe ze zo’n gevoelig onderwerp terug zouden laten komen in een spektakel evenement. Het begon met vliegtuiggeluiden en een harde knal. Alle toeschouwers waren meteen muisstil. Om me heen hoorde ik niemand meer praten, iedereen keek naar de schermen op de John Frostbrug. Op de schermen werd een stuk gespeeld waarbij we werden uitgedaagd om te kijken naar ons moreel kompas. Wat beoordelen we als goed en wat als fout? Tussendoor werd er muziek gespeeld door het Gelders Orkest, zongen o.a. O’G3NE en Sjors prachtige liedjes en gaven de dansers van Introdans een indrukwekkende performance. De missie van het event om de verbinding te zijn tussen de gebeurtenissen van 1944 en nu, is voor mij meer dan geslaagd. Ik denk dat ook de jongere generatie op deze manier aan het denken wordt gezet. Dat ze ervaren wat oorlog met zich meebrengt. Mij heeft het in ieder geval aan het denken gezet.
Aansluitend was er bij verschillende theaters (Oostpool, Theater a/d Rijn en het Stadstheater) een voorstelling te zien die te maken had met oorlog en vrede. Zelf ben ik naar het Stadstheater geweest waar de voorstelling ‘Kom terug en bevrijd’ werd gespeeld. We kwamen binnen in een zaal waar er in een u-vorm stoelen waren opgezet. In het midden stond een grote piano. De voorstelling begon met een opsomming van nare gebeurtenissen; van de Tweede Wereldoorlog tot recente terroristische aanslagen. Behoorlijk heftig om dat allemaal zo achter elkaar te horen. Moeten we dan ook bang zijn van wat er komen gaat? Tijdens het stuk werd er juist benadrukt hoe belangrijk het is om het los te laten en jezelf te bevrijden van je angsten. Dit onderwerp werd prachtig uitgedrukt in dans, zang en muziek. Toen we naar huis gingen moest ik het allemaal even laten bezinken; de herdenking, het evenement en de voorstelling. Met de gedachte dat vrijheid zo ontzettend mooi en bijzonder is, ging ik slapen.