Iedere maand vragen wij Arnhemmers om onze oren en ogen te zijn tijdens evenementen, festivals, exposities en voorstellingen. Suzanne Geluk bezocht het toneelstuk Kinderen van Judas van Toneelgroep Oostpool en deelt haar ervaring in deze blog.
Om klokslag vijf uur trekken we de deur van kantoor achter ons dicht. Samen met een collega loop ik de stad in om gezellig een hapje te eten. Later die avond zijn we uitgenodigd bij Huis Oostpool om de voorstelling Kinderen van Judas te bekijken; een coproductie met Het Nationale Theater.
Kinderen van Judas gaat over een vampier die tegen een burn-out aan zit en door zijn vampiervrienden geholpen wordt om weer op het juiste pad te komen. Volgens de regisseur is het een toneelstuk waarin de spelers afdwalen naar een schaduwwereld en een even mysterieus als komisch universum op het toneel brengen. Met dit in ons achterhoofd kletsen we tijdens het eten over hoe onbegrensd de (menselijke) verbeelding werkelijk is.
Aangezien ik veel al heel wat toneelstukken van Oostpool heb gezien, denk ik een beetje te weten wat ik kan verwachten. Ik maak me dan ook op voor een spraakmakende voorstelling. Regisseur Jeroen De Man ken ik niet maar het feit dat hij waarheid ontleent aan fantasieverhalen, en ervan overtuigd is dat vampiers echt bestaan, intrigeert mij al op voorhand. Dat er daarnaast, bij het uitgraven van de Sint Jansbeek tegenover Huis Oostpool, een massagraf gevonden is met tientallen skeletten van vampiers maakt het helemaal spannend. Het zou toch niet echt….?!
Na ons tegoed te hebben gedaan aan een heerlijke sushi bowl bij Dadawan, betreden wij het theater aan de Nieuwstraat. Vriendelijk worden we welkom geheten door een leuke jonge gastheer. Mijn collega propt nog even snel een paar mierzoete snoepgebitjes naar binnen terwijl ik de interviews lees in het programmaboekje. Ik merk op dat de spelers allemaal relatief jong zijn en de scenes een mix van humor, geschiedenis en fantasie bevatten. We gaan er eens lekker voor zitten! De zaal zit vol met expressieve ArtEZ studenten dus vanaf het moment dat het podiumlicht aan gaat, vliegen de emoties vanuit de zaal ons om de oren.
Als het doek valt worden we verrast met een zeer bizar tafereel. Voor ons liggen 6 vampiers te chillen. Lamgeslagen door de duur van het eeuwige leven besluiten ze gewone mensen na te spelen. Uiteindelijk weet niemand nog waar normaal zijn begint en fantasie ophoudt. Bizarre, en vooral ingewikkelde, monologen worden afgewisseld chaotische dialogen. Dit in combinatie met het steeds wisselende decor en de absurde kostuums maakte het geheel tot een “bijzonder gekke situatie”.
Toen het zaallicht 2 uur later weer aan ging, keken we elkaar iet wat bevreemd aan. Hier moesten we nog even wat langer over nadenken. Wat hadden we zojuist gezien? Waar ging het nou precies over? En waarom vind ik het lastig als er zoveel ruimte wordt gelaten voor eigen interpretatie? Zucht… Soms zou ik willen dat ik een heel klein beetje fantasie van Jeroen De Man kon overnemen. Hij heeft er duidelijk genoeg van ;-).
Kinderen van Judas was voor mij bizar, vreemd en verwarrend maar bovenal een mooie les in onbegrensde menselijke verbeelding. De voorstelling is van wo. 18 okt. t/m za. 21 okt. + di. 21 nov. en wo. 22 nov. te zien in Huis Oostpool! Reserveren kan via de website.
Foto’s: Sanne Peper.