Blogger: Sylvia Bruijsten
Verwachting
Je ziet het steeds vaker tijdens festivals en concerten; in plaats van dat iedereen met een vuurtje staat te zwaaien voor de sfeer, zijn het nu massaal de smartphones die als een zee boven de menigte uitsteken. Alleen zijn zij er niet om voor dezelfde sfeer te zorgen als het vuurtje. Nee, die smartphones zijn er om te filmen, fotograferen en vast te leggen wat er op het podium gebeurt. Dat allemaal zodat de vastleggers later op hun social media kanalen kunnen laten zien wat ze beleefd hebben. Alleen beleef je het wel echt als je constant bezig bent met het creëren van de mooiste foto of het perfecte filmpje?
Eric Corton en het Gelders Orkest nemen je mee in het moment. Geen telefoons, maar totale beleving van de muziek. Zelf ben ik nog nooit bij een symfonisch concert geweest. Musicals, concerten en theatervoorstellingen zijn allemaal wel eens in mijn agenda voorbij gekomen maar wat kan ik er morgen van verwachten? Ik denk dat ik tijdens de voorstelling mee op reis wordt genomen. Even weg van het drukke bestaan door het vierkante kastje dat bijna vastgegroeid zit aan mijn hand. Dat ik even totaal kan genieten van de muziek, van het moment, zonder me zorgen te maken wat voor mailtjes of berichtjes er binnen zijn gestroomd. Ik ben erg benieuwd. Een concert zonder een zee van telefoons voor me, dat spreekt mij wel aan!
Het concert
Het concert werd gegeven in Musis, in de onlangs geopende Parkzaal. Het publiek ging zitten en het orkest trad aan. Van tevoren had iedereen een zwart envelopje ontvangen en we zouden van Eric Corton te horen krijgen wat we ermee gingen doen. Toen Eric Corton op kwam, was dat aan het publiek te merken: eindelijk zouden we te weten komen wat we met dat zwarte zakje moesten doen. Het zwarte zakje bleek een heel speciaal zakje te zijn; er paste precies een mobiele telefoon in. Het bericht dat Eric Corton dan ook mededeelden was dat we allemaal onze telefoon eens even weg moesten stoppen en ons moesten laten ontvoeren door de muziek, door het moment.
Wat we te horen kregen waren 5 verschillende stukken. Van hele volle, levenslustige muziek, naar hele stille tonen die volle concentratie vereisten. Eric Corton gaf achtergrondinformatie tussen de stukken door, maar bracht ook stof tot nadenken, zoals: “durf je nog wel eens echt naar jezelf te kijken?”. Heel grappig vond ik dat hij zei: “de jeugd wil tegenwoordig lawaai en rumoer.” Ik kon mezelf daar erg in herkennen. Tijdens de stukken van die avond merkte ik dat ik tijdens de levendigere stukken meer rust kon vinden. In de hele zachte, tere stukken werd ik rusteloos; misschien zijn we er zo aan gewend dat we gewoon een beetje rumoer nodig hebben.
Conclusie
Het concert heeft mij erg verrast. Hoe fijn is het als je eindelijk eens nergens aan hoeft te denken, geen verhaal hoeft te volgen maar alleen de muziek hebt om in je op te nemen. In dat opzicht zijn Eric Corton en het Gelders Orkest zeker geslaagd: ze hebben me voor een moment weten te ontvoeren uit het drukke leven. Toen ik rond me heen keek, kon ik zien dat dat ook voor vele anderen gold. De volgende keer dat alle drukte mij overstemt door deadlines, tentamens of andere dingen weet ik wat ik ga doen. Geen Netflix, tv of boek lezen, maar een avond naar een symfonisch concert. Dan doe je je ogen dicht en laat je je voor heel even meenemen in het moment.